ΤΟΥΡΙΣΤΑΣ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΣΟΥ

Μεγάλος ο κόσμος και έχει πολλά να δείξει. Πολλοί είναι αυτοί που συμβιβάζονται

ξεφυλλίζοντας άλμπουμ άλλων, βλέποντας εκπομπές και καρτ ποστάλ. Αλλά είναι και εκείνοι, τα ανήσυχα πνεύματα, που θέλουν να δουν με τα ίδια τους τα μάτια, όσα βλέπουν μέσα στις οθόνες τους και στα εικονογραφημένα περιοδικά και βιβλία. Τουρίστας είναι εκείνος που σχεδιάζει προσεχτικά το ταξίδι του μήνες πριν. Έχει πάντα πάνω του έναν χάρτη με σημειωμένα τα σημεία που θέλει οπωσδήποτε να επισκεφτεί- μην χάσει και κάνα αξιοθέατο. Η φωτογραφική είναι μονίμως περασμένη στον λαιμό του και έχει φωτογραφίσει τα μεγάλα αξιοθέατα από κάθε οπτική γωνία.

Το τελευταίο διάστημα ανακαλύψαμε κομμάτια του εαυτού μας που ήταν θαμμένα και περίμεναν την κατάλληλη στιγμή.Αποφασίσαμε να γίνουμε Τουρίστες μέσα στην πόλη μας. Αρπάξαμε μία φωτογραφική κάμερα και βγήκαμε να εξερευνήσουμε την Θεσσαλονίκη.Αρχίσαμε να περπατάμε σε περιοχές που δεν έχουμε πάει,αγκαλιά με το “κανόνι”(την canon).Βγάζαμε

φωτογραφίες ότι χτύπουσε όμορφο στα μάτια μας,είτε στενά δρομάκια,κτίρια,πάρκα,ζώα,δέντρα,αξιοθέατα.Μέσα από αυτές τις εξορμήσεις μας,αρχίσαμε να ενημερωνόμαστε για διάφορες τοποθεσίες μέσα στην Θεσσαλονίκη στις οποίες δεν είχαμε πάει ποτέ και κάποιες από αυτές δεν τις γνωρίζαμε καν.

Ο μύθος της οδού Μαύρης Πέτρας στο οποίο σε οδηγεί στο καλύτερο μπαλκόνι της Θεσσαλονίκης,παρόλο που πολλές φορές περνούσαμε από διπλανό δρόμο δεν το γνωρίζαμε.Μετά από αυτό ανακαλύψαμε το δεύτερο καλύτερο μπαλκόνι στην πόλη στο εκκλησάκι του Όσιου Δαυήδ,που είναι σαν να θες να αγγίξεις τον ουρανό.Και κάπως έτσι ξεκινήσαμε να γνωρίζουμε την Άνω Πόλη,η οποία έχει πολλά ακόμη να μας δείξει και να σας δείξει,διότι όλα αυτά τα πλακόστρωτα σοκάκια κρύβουν πολλά

όμορφα μυστίκα περάσματα και σημεία που θα σας κάνουν να κοντοσταθείται να τα απολαύσεται. Επιτέλους μετά από πολλά χρόνια αποφασίζουμε να μπούμε στα Συμμαχικά νεκροταφεία Ζέτενλικ στην οδό Λαγκαδά.Όταν επιτέλους μπήκαμε νιώσαμε μετανιωμένοι που δεν ήρθαμε πιο νωρίς να δούμε ένα αξιοθέατο της πόλης που αδικείται από την ονομασία του.

Τριάντα λεπτά από την Θεσσαλονίκη και στο Αγγελοχώρι βρίσκεται ο πανέμορφος Φάρος του.Ένα σημείο μαγικό όπως έχουμε πει και στο άρθρο απλά,μας άφησε μία δόση στεναχώριας διότι είναι κλειστός και μάλιστα υπάρχει περίφραξη η οποία δεν σας επιτρέπει να πλησιάσετε καν αν και βρίσκεται σε απόσταση ενός χιλιομέτρου.

Στην συνέχεια της ανησυχίας μας πλέον για ακόμη πιο πολύ εξερεύνηση επισκεφθήκαμε το Γεντί Κουλέ οι πιο σκληρές φυλακές της Ελλάδος.Λίγες μέρες μετά επισκεφθήκαμε την κρύπτη του πολιούχου της πόλης και αργότερα στην Ροτόντα και στον Οικισμό Ουζιέλ και εντελώς τυχαία στον δρόμο μας βρήκαμε το τέλειο γκράφιτι του Αγίου Παίσιου στην Πολίχνη και τελευταία βρήκαμε ότι η Θεσσαλονίκη έχει Σιδηροδρομικό Μουσείο το οποίο σε μεταφέρει στο παρελθόν και εδώ αξίζει να πούμε ότι δεν ανήκει στο κράτος αλλά είναι σύλλογος από ανθρώπους που έχουν πάρει σύνταξη ή δουλεύουν ακόμη στον Σιηδηροδρομικό Σταθμό της πόλης και κάνουν μία εξαίσια δουλειά!

Μέσα σε αυτούς τους μήνες της εξερεύνησης μας,θελήσαμε,ανακαλύψαμε,λατρέψαμε,ενθουσιαστήκαμε,αγαπήσαμε,ενημερωθήκαμε,μορφωθήκαμε,παθιαστήκαμε,εμπνευστήκαμε,εμπνεύσαμε,μεταδώσαμε,προτρέψαμε και γίναμε τουρίστες μέσα στην πόλη μας.Το καλύτερο είναι ότι συνεχίζουμε ακόμη….

Πόσα ακόμη μυστικά κρύβει αυτή η πόλη,η πόλη της Θεσσαλονίκης που περιμένουν εσένα,εμάς,όλους μας να τα ανακαλύψουμε και να ταξιδέψουμε σε αυτά.

. Εμείς θα συνεχίσουμε να είμαστε τουρίστες στην πόλη μας,εσείς θα γίνετε???

Υπάρχουν σχετικά άρθρά στο μπλογκ για κάποια αξιοθέατα αλλά θα γραφτούν και για τα υπόλοιπα.

#Follow & share #thessday1